Verdwaald in het Geheugenpaleis

‘Pijnlijk, eerlijk en onthutsend.’ – De Filmkrant

★★★★ – de Volkskrant, NRC

Verdwaald in het Geheugenpaleis portretteert drie vrouwen, Anita, Louise en Alice, die op een kleine, bijzondere afdeling van een verzorgingstehuis wonen. Hoewel de vrouwen onderling erg verschillen is er één ding dat hen samenbindt: Alzheimer. Hun ziekte bevindt zich in de eerste fase, waardoor ze nog in staat zijn om in een tamelijk normale, omgeving te leven en de simpele dagelijkse bezigheden zelfstandig uit te voeren.

Maar allen beseffen ze zich, dat achteruitgang van hun helderheid een onvermijdelijk afscheid van de groep betekent en tevens van hun laatste beetje waardigheid en identiteit. De volgende fase, die van volledige afhankelijkheid in een gesloten afdeling, hangt als een zwaard van Damocles boven hun hoofd. Ze doen er alles aan om dit te voorkomen.

De film volgt de personages gedurende ruim een jaar. Zo ontdekt de kijker wie ze zijn en vooral ook wie ze waren. Bijzonder aan Verdwaald in het Geheugenpaleis is dat de film vanuit een uniek perspectief over de ziekte van Alzheimer vertelt, namelijk vanuit de patiënt zelf. Op confronterende wijze wordt duidelijk hoezeer hun bewustzijn onherroepelijk afbrokkelt en de afwezigheid het langzaam maar zeker wint van de luciditeit. Toch is Verdwaald in het Geheugenpaleis geen treurige film, maar zit het verhaal ook vol humor en hoop.